Mijn verhaal

Ik en mijn boezemvriend

in oktober 2016 kwam eindelijk het grote geschenk dat mij in een klap liet voelen wat ik al jaren probeerde te begrijpen. ​ Hij was echt mijn grote redding…….mijn boezemvriend! ​ In oktober 2016 werd er bij mij borstkanker met uitzaaiing geconstateerd. Dat voelde voor mij als een groot geschenk. Mijn hoofd kon dat niet zo goed vatten maar in mijn lijf voelde ik een hele fijne vrede en rust. Het voelde alsof het zo moest zijn. Ik was niet bang of boos. Ik noemde mijn tumor dan ook al snel mijn boezemvriend. Ik begreep dat hij vanwege een liefdevolle reden was gekomen. Ik voelde dan ook geen drang om te vechten tegen hem of te vluchten voor de werkelijkheid. Hoewel ik altijd heel nuchter ben geweest en altijd mijn hoofd om raad vroeg, ging ik na de diagnose meteen naar mijn lijf en dus ook naar mijn hart. Ik voelde dat ik mijn hele leven bezig was geweest met goedkeuring van anderen te krijgen. ik hield niet van mezelf en dus accepteerde ik mezelf niet zoals ik was. Met als gevolg dat ik in de buitenwereld via please gedrag ging zoeken naar die goedkeuring en acceptatie bij anderen. Deze inzichten kwamen de avond van de diagnose bij mij binnen. Ik begreep dan ook dat mijn boezemvriend was gekomen om mij te helpen. Deze conversatie voerde ik onder andere met hem. Ik heb het in dichtvorm beschreven. Jij was er al heel lang……. Toch, ook al kon ik jou letterlijk voelen, was ik mij er niet bewust van dat jij het was Als een ovaal plakaatje lag jij in mijn linkerborst Pas toen ik dacht….jij zit mij letterlijk in de weg….werd ik mij pas echt bewust van jou Toen jij een feit bleek te zijn voelde ik verwarring Ik was niet boos of bang Ik wilde niet vechten of vluchten Nee….ik was opgelucht en ik begreep jouw liefdevolle komst en ik vroeg jou verdrietig: ​ Boezemvriend, waarom lukt het niet om van mezelf te houden….waarom kan ik mezelf niet accepteren zoals ik ben? ​ Daarop antwoordde jij vol liefde: ​ Omdat jij niet ziet en voelt wie jij werkelijk bent. Luister naar mij. Haal de muur weg rond jouw hart en ik kan liefdevol vertrekken. Want dan kun jij aanschouwen en voelen wie jij bent. Maar blijf je vechten tegen jezelf en jezelf pijn bezorgen, dan zal ik jou liefdevol terugvoeren naar jouw vredige en gelukkige thuis en dan zul jij weer terugkeren naar aarde wanneer je er opnieuw klaar voor bent. Want ik kan en zal nooit vergeten wie JIJ werkelijk bent. ​ Liefs jouw Boezemvriend Via deze woorden liet mijn boezemvriend mij weten dat ik mocht stoppen met vechten en dus met 'overleven'. Hij werd in mijn genezingstraject mijn bondgenoot in plaats van mijn vijand. Ik begreep dat ik door zijn komst op liefdevolle wijze werd geholpen met mijn terugkeer naar de waarheid binnen in mij. Tot op de dag van vandaag ben ik hem daar dankbaar voor. Doordat ik vanuit liefde kon accepteren en dus het volste vertrouwen had in mijn lichaam en in de antwoorden van mijn hart, manifesteerden zich in snel tempo aanwijzingen en hulpmiddelen die mij nog meer de bevestiging gaven dat ik op de juiste weg zat. Zo ben ik 3 maanden voor de diagnose begonnen met de opleiding tot holistisch therapeut in combinatie met Reiki. Ik had geen idee waar ik mee bezig was, totdat ik dus de diagnose borstanker kreeg. Toen begonnen de puzzelstukjes ineens in elkaar te passen. Ik voelde  ineens wat Reiki inhoudt! Alles wat ik tijdens de opleiding leerde kon ik op mezelf uitproberen. Reiki is liefde en de avond van de diagnose stond ik voor de spiegel en raakte ik mijn tumor/ boezemvriend aan en ik voelde liefde en geen angst. Vanuit het niets keek ik mezelf aan in de spiegel en terwijl ik mijn tumor aanraakte en hem dus Reiki gaf, zei ik hardop 10x tegen mezelf: Pries ik hou van jou! Mentaal was ik stomverbaasd, maar ik heb dat sindsdien een maand lang elke avond gedaan. Daarnaast moesten we vanuit de opleiding verplicht een aantal boeken lezen. We mochten zelf kiezen wanneer we welke boeken zouden lezen. Gebruik je intuïtie werd er gezegd. Voor de diagnose irriteerde mij deze vrijheid. Hoe moest ik nou weten wanneer ik welk boek moest gaan lezen.  Maar de avond van de diagnose voelde ik intuïtief aan dat ik het hoofdstuk over kanker in het boek ‘De zin van ziek zijn' moest gaan lezen. Het was een confronterend boek, maar in plaats van pijn voelde ik juist een soort rust en ik voelde duidelijk dat ik geloofde wat er in dit boek staat. Ik voelde nog meer de vreugde dat het klopte wat ik voelde en dus aan inzichten binnen kreeg betreffende mijn boezemvriend. Dit gaf een enorme boost om aan mezelf te gaan werken en de verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mijn leven.  Zo heb ik tijdens de rest van mijn opleiding en dus van mijn borstkankertraject vele malen keuzes gemaakt vanuit mijn intuïtie. Dit met behulp van Reiki oftewel de universele zelfliefde.  ​ Dit is een klein stukje uit het boek dat mij in positieve zin ontzettend raakte: Kanker is het symptoom van de verkeerd begrepen liefde. Kanker heeft alleen maar respect voor de ware liefde. Symbool van de ware liefde is het hart. Het hart is het enige orgaan, dat door kanker niet kan worden aangetast! (De zin van ziek zijn) ​ Ik begreep mijn boezemvriend. Ik hield daarom dan ook van hem! Mijn hele traject heb ik dan ook de en en methode kunnen toepassen. En gevoel en verstand. En medische wereld en alternatieve wereld. En yin en yang. Ik voelde mij geen slachtoffer van de situatie. Daarvoor voelde ik teveel liefde en mededogen voor mezelf. Ik voelde dan ook voor het eerst in mijn leven dat ik niet alleen was en ik voelde mij daardoor vreugdevol en positief. Maar nu op een oprechte manier. Er kwam geen wilskracht bij aan te pas. Het kwam puur vanuit mijn hart. Veel liefs Pries